تجزیه پایداری و سازگاری عملکرد علوفه در هیبریدهای ذرت علوفه ای

هدف از این پژوهش تجزیه اثرات متقابل ژنوتیپ و محیط بر عملکرد علوفه تر 8 هیبرید ذرت با استفاده از تجزیه توسط مدل اثرات افزایشی و ضریب پذیر امی  و نیز ارزیابی ژنوتیپ­ها، محیط­ها و اثرات متقابل آن­ها با استفاده از آماره­های پایداری و اکووالانس ریک می­باشد. آزمایشات در پنچ منطقه نیشابور، کرج، اصفهان، گرگان و بروجرد طی دو سال زراعی (85-1384) اجرا شدند. نتایج حاصل از تجزیه امی نشان داد که اثرات اصلی ژنوتیپ، محیط، اثرات متقابل ژنوتیپ و محیط و سه مولفه اول اثر متقابل معنی­دار می­باشند. نمودار بای پلات قادر به تشخیص ژنوتیپ­های پایدار و محیط­های با قدرت تفکیک بالا از محیط­های ضعیف بود. توصیه ژنوتیپ­ها برای مکان­های مورد مطالعه در مدل امی نشان داد که هیبریدهای 5، 8 و 1 بیشترین سازگاری را به شرایط کرج داشتند. هیبریدهای 5، 2 و 8 دارای سازگاری ویژه با شرایط نیشابور بودند. ژنوتیپ­های 1 و 5 بهترین سازگاری و پتانسیل عملکرد را با شرایط گرگان داشتند. در بروجرد ژنوتیپ­های 8، 5 و 1 و در اصفهان هیبریدهای 5، 8 و 2 دارای سازگاری ویژه بودند. بر اساس نتایج تجزیه امی و پارامترهای مورد بررسی، ژنوتیپ شماره 5 با عملکرد بالاتر از میانگین کل دارای بیشترین پایداری بود و توانایی سازگاری عمومی بالایی به محیط­های مورد مطالعه داشت، در صورتی که هیبریدهای 7 و 8 با بیشترین تاثیر در اثر متقابل داشته و ناپایدارترین ژنوتیپ­ها در مجموع سال­ها و مناطق آزمایش بودند.